مقابله با ملانوما با لیزر کم‌توان و ویتامین D
تاریخ انتشار: ۱۲ شهریور ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۵۹۱۳۰۲۲
بنا بر نتایج یک تحقیق جدید انجام شده توسط پژوهشگران کشور، استفاده از ویتامین D در کنار به‌کارگیری لیزر کم‌توان می‌تواند بر سلول‌های سرطانی پوست یا ملانوما تأثیر درمانی مؤثری داشته باشد.
به گزارش ایسنا، ساختار پوست از یک شبکه پیچیده و یکپارچه تشکیل شده است که بدن را در مقابل اشعه ماوراء بنفش یا UV، عوامل بیماری‌زا، مواد شیمیایی و آسیب‌های مکانیکی محافظت می‌کند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
بنا بر گفته‌های محققان، شایع‌ترین بیماری‌های پوستی شامل تومورهای خوش‌خیم، اگزما، زگیل‌های ویروسی، بیماری‌های غدد سبابه و عفونت‌های قارچی هستند. در این میان، سرطان پوست همیشه ازنظر ابتلا نسبت به دیگر سرطان‌ها شایع‌تر بوده است. سرطان پوست حاصل رشد غیرطبیعی سلول‌های پوست است و زمانی ایجاد می‌شود که جهش‌هایی در DNA سلول رخ دهد. جهش باعث می‌شود سلول‌ها از کنترل خارج شوند و توده‌های سلول‌های سرطانی را تشکیل دهند. کشنده‌ترین نوع سرطان پوست، ملانوما است که حداقل ۲ تا ۳ میلیون نفر در سال به آن مبتلا می‌شوند.
در رابطه با این بیماری و راه‌های غلبه بر آن، محققانی از پژوهشکده یارای جهاد دانشگاهی با همکاری دانشگاه آزاد اسلامی واحدهای تهران شمال و تهران مرکز تحقیقی را انجام داده‌اند که در آن اثربخشی تابش نوعی لیزر به نام لیزر کم‌توان به همراه مصرف ویتامین D در از بین بردن سلول‌های ملانومای پوستی مورد بررسی واقع شده است.
این مطالعه در محیط آزمایشگاه کشت سلولی سازمان جهاد دانشگاهی علوم پزشکی تهران انجام شده است و در آن، تأثیر موارد فوق روی سلول‌های سرطان پوست A۳۷۵ کشت داده شده، بررسی شده است.
نتایج این بررسی‌ها نشان می‌دهند که ویتامین D و لیزر کم‌توان باعث کاهش بیشتر بقای سلول‌های سرطانی می‌شوند. بنابراین استفاده از درمان ترکیبی لیزر کم‌توان و ویتامین D در غلظت و دوز انرژی مؤثر و بهینه، اثرات ضدسرطانی را دارد و نتایج این تحقیق می‌تواند در درمان سلول‌های سرطان پوست ملانوما مؤثر باشد.
در این خصوص، سید مهدی طبایی، محقق گروه پژوهشی لیزر پزشکی مرکز تحقیقات لیزر در پزشکی جهاد دانشگاهی و همکارانش می‌گویند: «نتایج ما نشان داد که سلول‌های سرطان پوست رده سلولی A۳۷۵ با تیمار ویتامین D با غلظت ۳۵ میکرومولار، کمترین میزان زنده‌مانی و بالاترین میزان آپوپتوز یا مرگ القایی را دارند».
آنها می‌افزایند: «همچنین دوز ۲ و ۵ ژول بر سانتی‌مترمربع لیزر کم‌توان هم تأثیر مشابهی بر سلول‌های سرطانی فوق داشته و استفاده همزمان این تیمارها با یکدیگر نیز اثر هم‌افزایی نشان می‌دهد».
نتایج به‌دست‌آمده از این مطالعه می‌توانند گامی مؤثر در جهت بهبود روش‌های درمانی سرطان پوست محسوب شوند. درواقع با آگاهی از مکانیسم سلولی و مولکولی تأثیر لیزر کم‌توان و ویتامین D می‌توان به روش بهتر درمانی به‌ویژه در درمان بیماری‌هایی مانند سرطان پوست دست یافت.
طبایی و همکارانش اشاره کرده‌اند: «با توجه به مطالعه انجام شده پیشنهاد می‌شود که مکانیسم‌های سلولی و مولکولی حاصل از ویتامین D و نور لیزر به‌صورت توأم مورد بررسی قرار گیرند و همچنین این تأثیر هم‌افزایی ویتامین D و نور لیزر در رده‌های سرطانی مختلف دیگر نیز بررسی شوند».
این یافته‌های پژوهشی را فصل‌نامه «لیزر در پزشکی» متعلق به مرکز تحقیقات لیزر در پزشکی جهاد دانشگاهی منتشر کرده است.
انتهای پیام
منبع: ایسنا
کلیدواژه: ويتامين D ملانوما لیزر کم توان سلول های سرطانی سلول های سرطان جهاد دانشگاهی لیزر کم توان سرطان پوست بیماری ها ویتامین D سلول ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۵۹۱۳۰۲۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
تولید دارویی که از دیابت جلوگیری می‌کند
به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از نیواطلس، این آنتی بادی مونوکلونال آزمایشی مانند یک سپر از آسیب به سلول های تولید کننده انسولین محافظت می کند و حتی در برخی موارد طول عمر این سلول ها را افزایش می دهد.
دیابت نوع یک زمانی روی می دهد که سیستم ایمنی بدن بیمار به سلول های بتا در پانکراس حمله می کند. این سلول های مهم انسولین تولید می کنند و بدون این ماده فرد نمی تواند سطح گلوکز خون را مدیریت کند که این روند یه تزریق مادام العمر انسولین منجر می شود و پیامدهایی برای سلامت فرد دارد.
اما محققان دانشگاه جان هاپکینز در پژوهشی جدید راهی نوین برای جلوگیری از آغاز دیابت یا حتی معکوس کردن آن در مراحل اولیه ابتلا یافته اند. یک داروی جدید به نام mAb43 که در حقیقت یک درمان آزمایشی است، برای مقابله با طیفی از بیماری ها نوید بخش بوده است.
آنتی بادی ها در حقیقت پروتئین هایی هستند که سلول هایی خاص و معمول پاتوژن های خارجی رابه یکدیگر پیوند می دهند تا آنها را از بدن پاکسازی کنند. واکسن ها به پروتئین سیستم ایمنی بدن آموزش می دهد تا در مقابل هدف های خاصی آنتی بادی تولید کند. آنتی بادی های مونوکلونال طوری مهندسی شده اند تا با یک هدف خاص بجنگند و به طور یک جا به عنوان واکنشی سریع به یک بیماری خاص مانند عفونت، به بدن منتقل می شوند. این نوع درمان هادر مطالعات اخیر برای مقابله با بیماری هایی مانندمالاریا، کووید۱۹ و غیره کارآمد بوده است.
در این موارد آنتی بادی ها طوری طراحی شدندتا سلول ها را از سیستم ایمنی بدن مخفی کنند. اما mAb43آنها را به پروتئینی کوچک که روی سطح سلول های بتا قرار دارد، پیوند می زندو سپس به عنوان یک سپر یا پوشش عمل می کند تا آنها را در برابر حملات سلول های ایمنی مخفی کند. هنگامیکه این دارو به طور مرتب مصرف شود، سلول های بتا را محافظت می کند و در نتیجه توانایی بیمار برای تولید انسولین نیز حفظ می شود. حتی اگر آسیب هایی به سلول ها وارد شده باشد، این سپر به سلول ها بتا فرصت می دهد تا بازتولید شوند.
محققان این درمان را روی ۶۴ موش مبتلا به دیابت نوع یک آزمایش کردند. موش ها پس از رسیدن به سن ۱۰ هفتگی ،هر هفته دوزهایی از این آنتی بادی را دریافت کردند و پس از ۳۵ هفته بدن تمام آنها عاری از دیابت بود. نکته جالب آنکه یکی از موش ها به طور موقت و پس از نمایان شدن علایم اولیه و قبل از دریافت آنتی بادی به این بیماری مبتلا شد. اما این موش هم پس از دریافت دوزهایی از دارو به مدت ۳۵ هفته درمان شد. همین امر نشان می دهد داروی مذکور می تواند روند ابتلا به دیابت را در مراحل اولیه ابتلا معکوس کند.
تمام موش هایی که این درمان را دریافت کردند تا پایان آزمایش (۷۵ هفته) زنده ماندند که در حقیقت طول عمر بیشتر موش ها نیز همین اندازه است. تحقیق مذکور هم اکنون با استفاده از آنتی بادی موش ها روی همین حیوانات آزمایش شده است. اما پژوهشگران تصمیم دارند در مرحله بعد نسخه انسانی این آنتی بادی را قبل از آزمایش بالینی توسعه دهند. اما یک مانع اصلی هنوز وجود دارد. آنتی بادی های مونوکلونال ممکن است برای مصرف گسترده گرانقیمت باشند.محققان امیدوارند با تحقیقات بیشتر هزینه آنها را کاهش دهند.
این تحقیق در ژورنال دیابت منتشر شده است.
کد خبر 6095397
امام جمعه بلوک براثر سانحه تصادف درگذشت